Y si Dios fuera un gato grande

Su maullido

se esparciría junto con el viento:

Tenue, lánguido y terso.

Más su ronroneo descubierto.

El mundo sería su bola de estambre;

su creación, su juego.

Hace lo que le plazca.

Santo y divino es su sueño.

Grisáceo y de garras blancas.

De mirada indiferente:

Tierno monstruo complaciente.

De fugaz aliento,

y siempre hambriento.

No quiere vacíos en sus ofrendas.

Su profunda mirada es mi alimento.

Raro Dios peludo quitameriendas.

Tu juguete es la palabra escrita.

Felino

           insaciable.

                            Carnívoro

                                            voraz. 

                                  Félido

                   intocable.

        Doméstico

fugaz.

Deja de ignorarme, micifuz adorable, escúchame ya, minino intolerante. ¿Y si dicha premisa fuera real? ¿Y si Dios, y si Dios fuera un gato grande?                                                                                                                                                                                                                                                                                           JNR                                                                              

Entradas más populares de este blog

Poeta incierto

Mi llorar silencioso

Ángel caído

Silencio desaparecido

Incompetente

No me alcanza la vida

Una voz que se ilumina

Ira absoluta

Hay libros

Soy autista